bugün

çocuk olmanın verdiği o müthiş hayal gücüyle gökyüzünün camdan yapıldığını zannedip kırmak için havaya taş atmaktır ama hiçbir zaman o taşı yeterince uzağa atamazsınız. bu da çok sinir bozucudur.
(bkz: ben denize atıyordum hacı)
çocukken salak olunduğuna delalettir. zira akıllı olan çocuk, o taş salladığı gökyüzünün kırılınca başına düşeceğini, fellik fellik kaçacak delik arayacağını bildiğinden gökyüzünü kırmaya çalışmaz.
(bkz: can yücel tarzı başlık açmak)*
(bkz: futbol topuyla az cam kırmadık)
kapı yok zannedip camdan kapıya gömülmekten iyidir.
(bkz: mallık)
(bkz: mantık)