bugün

nasıl da küçüğüz aslında.
içimi bi umut kaplar böyle.

aynı mutluluk ve umudu çilek yerken dedemin dolaptan pudra şekeri çıkarmasında duyardım çok eskiden.

belki biraz da o yüzden gökyüzü pudra şekeri gibidir benim için.
belki de değildir.

aklıma ne geliyor emin degilim
ama kesinlikle derinlerde bir yasama sevgisi filizleniyor.
atmosfer kadar büyük.
gökyüzü kadar mavi.
Sevilen şeyler. Sonrasında biraz yalnızlık, biraz hüzün.
Bi şey gelmiyor. Keşke uçabilseydim diyorum.
çay demlenmiş midir acaba?
ikimiz birden sevinebiliriz göğe bakalım.
bu dize gelir hep.
turgut uyar'ın güzel dizeleri.

' durma kendini hatırlat
durma, göğe bakalım...'
Hepsi "vatan hainlerine girsin" deme isteği ama RTE'ye hakaretten içeri gireriz.
Koccaman evren düşünsenize bi off.
milletin artıklarıyla mutlu olan martılar kadar mutlu olamadık mk fe eyne tezhebun ? kafamda deli sorular
4 senedir sevipte goremedigim kız.
(bkz: oynatalım uğurcum)
sevdiğim insanlarla hala ayni gökyüzünün altında olduğumu bilmenin huzuru. mesafeler yok olur gökyüzüne bakarsan. gökyüzü heryerde mavi.
görsel
Eşi benzeri olmayan mavinin bir tek onda olması.
Çaresizlikten kıvrandığım anlarım gelir her baktığımda.
Onca mesafeye inat, hâlâ ne olursa olsun yanında olan insanlar.