gergedanlar

absürd yazar eugene ionesconun bana göre en iyi oyunu.

(bkz: absürd tiyatro)

düzenin gün geçtikçe insanı insanlığa yabancılaştırışını anlatan absürd bir oyundur. gergedana dönüşen insanlar gitgide çoğunluk olurlar ve kalan insanlar kendilerini birer yaratık gibi hissetmeye başlarlar. en son bir kişi kalır gergedan olmayan fakat onu da gergedan olamadığı için kahrolmakta görürüz oyunun sonunda.
gergedan boynunu çeviremeyen,etrafını özgürce izleyemeyen, hep önünü gören bir hayvandır. oyunun ismi burdan gelmektedir fikrimce.
oyunu amatör olarak odtü ve itü den tiyatro grupları oybamıştır bu sene. her iki grup da başarılıdır.

Eugene Ionesco'nun insanların toplum mühendisliğiyle anormalleşme sürecini ve bunun normal gibi gösterilmesini anlattığı oyunudur.

Son 15 yıldır Gergedanlaşmayı tecrübe eden bir nesiliz. Sanat evrensel.

siz henüz gergedan olmadıysanız, acı çekiyorsunuz demektir. çünkü bu ülkede olup bitenlerden acı çekenler, ekranlardaki yozlaşmaya akıl erdiremeyenler, hileyi, yalanı, çürümeyi, tezgahı içlerine sindiremeyenler, ayakların nasıl baş yapıldığını anlayamayanlar gergedan olmayan, normal insanlardır.
gergedanlar bunların hiçbirine aldırmıyor. sistemde yerlerini almışlar. “başarılı insan” olmanın keyfini sürüyor ve alıştıkları için hem kendi alınlarındaki, hem de çevrelerindeki boynuzları görmüyorlar.""

Önceleri bilinçsiz bir biçimde sosyal doku çeşitli nedenlerle değişir ve anormal olan normale dönüşürdü. Fakat fayda arayışındaki güç sahipleri için bunun tesadüf eseri kendilerine dönmesi kumardı.

işte bu noktada sonrası bu gerçekten çok başarılı bulduğum oyun anlatılır. Artık sosyal doku, yapı ve norm bilinçli olarak değiştiriliyor ve neredeyse çok uzak şeyler dahi bir anda bize aitmiş gibi oluyor. insan kendisinin dünü ve yarını arasında yabancı bir an içerisinde yaşıyor Ve biz bu olurken, yani yönlendirmeli sosyal evrim olurken farkında bile olmuyoruz.

Bu oyun bunu çok güzel gösterebilmiş.