escinseli otobusten atan muavin

hayasızlığı ve terbiyesizliği cezalandıranlardır.

bu gece. canım sıkılıyor evde. sözlüğü açıyorum, ahmet yıldız ölmedi birileriyle buluşmuş, serkan ibrahim felan, onu okuyorum. serkan ı otobüsten atan muavini merak ediyorum. aynaya bile bakmadan, saç baş dağınık 4 dakika sonra dışardayım.

süleyman abi nin kahve var, oraya gidiyorum. mahalleden arkadaş hilmi okeye dönüyo. ben de yancı oluyorum. iki tost yiyip, üç kola içiyorum masadan. benle beraber hilmi yi de atıyolar masadan. başka bi masaya geçip alex le hagi yi kıyaslıyoruz. kahveye kıyafetlerinden muavin olduklarını anladığım iki kişi giriyor. hilmi kim la bu lavuklar diye soruyo. ikisinde de siyah pantolon, beyaz gömlek var.

- gel lan dövelim şunları

diyor hilmi. sebep diyorum, öyle ya kim lan bunlar, niye gelmişler diyo. çok dayak atmamın zararlarından dolayı çekiniyorum, hilmi kalk lan dediği gibi muavinlerin yanına götürüyor beni.

"selamün aleyküm birader" diyor hilmi. iki tane ızbandut, iki muavinin masasına oturmak istiyorlar. muavinler şaşırmış olmalılar. hilmi önce kendini tanıtıyor, sonra da bu da piyade çavuş diyerek beni takdim ediyor. kimsiniz la nesiniz? niye geldiniz bu kahveye diye soruyor hilmi.

aradan geçen yarım saatte muhabbet muhabbeti açıyor, ele ense göte parmak oluyoruz muavinlerle.

uzun uzun konuştuktan sonra hilmi, lan bu da entel kuntel yerlerde bişeyler yazıyo lan diyo muavinlere. sazı alan ben girdiğim entrylerin ne kadar şahane olduğunu, sözlüğün en tanınan yazarı olduğumu, acaip karı kaldırdığımı söylüyorum muavinlere. vay be abi diyolar, salladığımı bilmeden. ahmet yıldız ölmedi den, arkadaşlarının otobüsten atılmasından felan bahsediyorum.

o ibneyi ben attım diyor.

- bunları da yazacak mısın?
+ yazayım mı?
- yaz be abi.

hep beraber gülüyoruz.

- abi bi gün hattayız gene. malum istanbul trafiği, stres olmuşum. lavuğun teki bindi otobüse. gençten bişey, küpe takmış, bir de sürme çekmiş karı gibi, geçti oturdu arka tarafa doğru. teyzenin teki bağırdı "inecem" diye, tam durağı geçiyoduk. hemen arkasından o lavuk bağırdı "incek var" diye. kızdım, "duyduk lan ne bağırıyon" dedim. "bağırmıyom lan düzgün söyledim" dedi. "bağırma lan, adam ol önce. insan gibi söyle. karı mısın erkek misin belli değil zaten". küfür etti dallama, ben de kalktım abi yerimden, dedim "senin ananı avradını". o sırada bizim şoför durdu, önünde de bi dayı oturuyodu bu ibnenin. dayıyla beraber attık aşağı.

"peki pişman mısın" diye soruyorum muavine. keşke inip dövseydim diye cevaplıyor.

şaşırıyorum.

sonra king oynuyoruz...

insanlıktan nasibini almamış muavindir.

homolara diğer insanlardan fazla saygı göstermek zorunda olmayan, hakedene de gerekli müdaheleyi yapabilen en asil duyguların insanıdır.
en kısa zamanda örgütlenip haklarını sözlük ortamında da savunması gereken insanlardan biridir.

(bkz: devrimci muavinler cemiyeti)