bugün

ancak uyuyakaldığım zamanlarda erken yatmış oluyorum. başka türlüsü zor. işin gücün bitse kafanda fadimenin düğünü bitmiyor.
Keşke mümkün olsa dediğim.
ama asla uyuyamamak..

çünkü özgür değil ömrümüz,

dertlerle sarılı önümüz..

çünkü bizler aslında körüz,

umutsuzlukla bütünüz..
tanzim kuyruklarında ön sıralara geçmenizi sağlayacak eylem.
Yatsam da evdeki herkes odasına çekilmeden uyuyamıyorum pek, içeride kahkaha konuşma vs varken, ya da sürekli gezinen giren inen çıkan birileri varsa. 4 kişiyiz de tolere edilmeyecek bir ses olmuyor neyse ki.
benim için bir ütopya.
Özellikle o amaç için çabalandığında asla gerçekleştirilemeyen eylem.
Aslında en doğrusudur ama bi türlü yapamadığım şeydir. Nedense erken yattığımda içimi bir sıkıntı bir huzursuzluk kaplıyor.
gönlümüzden geçendir, ne de güzeldir amma ve lakin uyku düzeni ayvayı yemiştir. ne uyku ne de düzen kalmıştır geriye.