en çok özlenen şeyler

Kardeş.*

sanırım çocukluğum,
hani o saf bakışlarım..
farketmeden yaşadığım,
hani dünyayı iyi bir yer olarak sandığım zamanlarım..

Sağlıklı, mutlu günlerim.
Özleyeceğim hiç aklıma gelmezdi.

uykuyla uyanıklık arasında, üzerimin örtülmesiyle fısıldanan anne sesi. "uyu"

sıcak toprağa düşen yaz yağmurunun ardında bıraktığı koku.

Sevgilinin kendine has ten kokusu.

hafta sonlari erken kalkip evdeki herkes uyanana kadar cizgi film izledigim yillarimi ozledim.

O hiç geçmeyecekmiş gibi gelen günler.

tanım tanım tanım.

şöyle adam akıllı koyu bir sohbet.

(bkz: muhabbet)

sonbahar.
artık gelmelidir.

çok sıcak arkadaşlar, çok sıcak.

annenizin misafir geleceği günlerde sizi erkenden evden göndermesi. yurtta kalan bir insan için gerçekten bu bile özleniyor. gerçi yurttakiler de arada bir ilaçlama yapacağız diye kovuyorlar sabahın köründe ama anne kovuşunun yerini tutmuyor. gelince evde pasta börek bulmanın tadını vermiyor.

kaybedilen her şey...

Egzoz kokusu.

Eski arabaların o egzoz kokusu, beni 90'ların başına, bir sabah vakti yaşadığım anıma götürür. gökyüzü aydınlanırken, toprağa dökmüş çiğ damlaları annemin terliklerini ıslatmış, babam ısındırmak için arabasına gaz verirken, soğuktan pembeleşmiş yanaklarıma sıcak egzoz gazının vuruşu ve babam giderken benim hep arkasından ağlayışlarım gelir gözlerimin önüne. Niçin o kadar çok ağlardım? Belkide hiç dönmeyecek gibi gidişiydi beni üzen kim bilir... ama hatırladıkça mutlu olurum.

insanların iğrendiği egzoz kokusu beni çoçuluğuma götürür.
Bazen kötü şeyler de içinde, iyi anılar da barındırabiliyor...

Yazsam evrene dahi sığmaz o yüzden susuyorum sözlük.