bugün

yerli yersiz, akla gelen her şeyi sesli olarak da söyleyebilmektir.konunun uç noktaları sağlam bir sinir yapısı gerektirir.zorlayıcı olabilir zira.
son söylenecek lafı ilk söyleyen ise bu kişi halk arasında ve arkadaş arasında patavatsız olarak anılır.
Bu durumun ardından etraftan

(bkz: kılıç yarası geçer söz yarası kalır)

(bkz: dilin kemiği yok) atasözlerimizi duyabilir

Yada kendiniz

(bkz: özür dilerim valla öle demek istemedim) nakaratlarına başlayabilceğiniz durum.
doğru her yerde doğrudur ama her yerde söylenmez sözünden yola çıkılırsa bazen yanlışların doğruların anlamından çok konuşmuş olmayı önemsiyoruz. ayrıca, iki düşün bir söyle.
+ " lan aslında bu kız çok bis " .ikilir !
- ay noluyo be ?!

+ " ara sıra diyorum bu kemal ne " mülayim bir çocuk
- abi müleyim ne ?

+ " gün geçmiyorki " gün geçmiyor ki !
- abi beni korkutuyorsun

+ " ali ata " bak !
- haklısın abi hatun şahaneymiş
ilk etapta gayet güzel gelse de bu rahatlık çoğunlukla karşıdakilerin tepkisiyle sahibini gerer. *