diger yazarlari asagilamaya calisan yazarlar

zirvelerde denk genilen aşağılayıcı yazarın aşağılaması neticesinde iki gözü iki çeşme yapılan genellemedir.

+ selam ben karpuz kabuğu.
- asker diilmiydin len sen? firari..
+ izindeyim oğlum ben.
- eşkiya gibi eşgalle gelmişsin buraya ne izni. yeme beni.
+ allahıma kitabıma izinliyim lan.
- yav git.. zaten kıtlıktan çıkmış gibi yiyorsun. ağzını yüzünü sil önce.. peçete denen bir şey var.
+ abi izindeyim diyorum..
- ohooo.. sen hala orda mısın? geçtik o konuyu. şimdiki mevzuu yemek.
+ bohüüüüü... seni ben s..me bindiricem. rezil edicem. sözlükte dolanacak halin kalmayacak.. böhüüü..

edit: başlık başıma kalmış bir de.

sözlükte seviye ve kaliteyi an ve an düşüren kitledir. ekşi de benzeri bile yaşanmamıştır. özellikle ilk başlarda. eh, biz de yolun başında olduğumuza göre ne oluyor bize?

yoksa ben uyurken burası ekşi olup onuncu nesile dayandı da nesil tartışmalarına mı giriştik. ne dedik, yolun başındayız. daha kitlesel olmak zorundayız. herkes birbirinin açığını göstermeye, böylece sözde kendini göstermeye falan çalışıyor ama bu böyle değildir. onun hatasını şunu şöyle yapan mal yazar diye başlık açmak yerine özel mesaj ile uyarmak sözlüğün aile olması süreci açısından daha iyidir kuşkusuz.

buradaki tezahürü şu şekilde oluyor bak:

+ çişsin!
- boksun!
+ götümü ye!
- südüğümü iç!
+ ona südük denmez cahil!
- kaka kafalısın!

çok eğlenceli. babet gibi.

edit: işte bu.

kendini asıl ve diğer insanlardan yüksek gören yazarlardır.

bir hadis-i şerif ile sözlerimi bitirecek olursam:

bir kimseye şer olarak bir müslüman kardeşini küçümsemesi yeterlidir.

(bkz: ben ve diğerleri)