bugün

genellikle ilkokul 1. sınıfa giden öğrencilerin küçücük, mini minnacık, şuncacık bir kısmını kapsayan eylemdir.

velet daha okula yeni başlamıştır, derste çişi gelmiştir fakat; utancından bir türlü "örtmenim tuvalete gidebilir miyim?" cümlesini ağzından çıkaramamıştır.

önce terleme başlar, kızarma ile devam eden bu süreç, kıvranma ile son evresine girer. bu evreye kadar öğretmen durumu çakarsa, öğrenciye şefkatle yaklaşır büyük ihtimalle kulağına eğilip "çık bir dolaş" veya "tuvaletin geldiyse çıkabilirsin" türünden cümle ile, çocuğu rahatlamaya gönderir. çocuğun neden terlediğini, kızardığını veya kıvrandığını görüp, durumu idrak edemediyse de, "bir şeyin mi var" sorusunu sorar, öğrenci de o gazla, "örtmenim dışarı gidebilir miyim" der.

iş bu, evrelerin sonunda öğretmen çocuğun durumunu görmez, çocuk da utancından bir şey söylemezse, altına salar.

tabi, çocuk sınıftan çıkarılır, daha büyük bir utançla baş başadır, müdürün odasından öğrencinin velisi aranır, öğrenci velisiyle beraber evine döner.
hiç unutmam. ikinci sınıfa gidiyorum, bir kız arkadaşımı hoca tahtaya kaldırmıştı konu anlatması için. anaaa bi baktık kız işiyor.** kızlar biraz daha iradesiz galiba. erkek olsan sıkarsın elinle pipinin ucunu, yine de işemezsin olmadık yerlere.**
(bkz: gülme komşuna gelir başına)*