bugün

önce, bir süre akıl edemeyip defterin 'herhangi bir' yerinden koparılan sayfanın defter ortasının simetriğine denk gelen sayfayla adamın elinde kalmasından sonra takip eden yöntemdir.

iyidir güzeldir de, hatta şu an için okul anılarını anımsatıp bir tebessüm de yaratır ama zamanında biraz zor ve sinir zorlayıcı bir eylemdir.

tamamen firesiz bir şekilde koparabilmek ne maharetti öyle ya! o sayfaları tutan tellerde hiç kopmuş parça bırakmadan böyle... özel güçlü çocukların işiydi galiba o. tevekkel onur piçi dolaşıyordu o zaman ortalarda -hihe ben süper, süpermen! falan diye. (aklını ittiğimin...)

yıllarca ortasında 2 tane delik olan sayfa verdim hep isteyen arkadaşlarıma bu yüzden. onlar da pek ses çıkarmadı zaten, sağ olsunlar.

hani o-bu değil de, bir de böyle sayfayı hayvan gibi çekiştire çekiştire koparıp tomar halinde verenler vardı, toplumun zaten şu an farklı bir zümresini oluşturanlar(bahsetmek bile istemiyorum) onların derdini anlarım tamam da, benim o kadar özen göstermeme rağmen yapamadığım neydi, onu halen anlamış değilim. kiloyla alıyordu belki de bizimkiler, ondandır, olabilir.