daha eski zamanların insanıymış gibi hissetmek

Son zamanlarda pek çok insanın hissettiği gibi beni de zaman zaman içine çeken histir.

Yapılan araştırmalara göre kişinin içinde bulunduğu zamana yabancılaşması olarakta anılan bu durum bilinçdışının bir nevi savunma mekanizmasıdır. modern sonrası toplumlarda artan sanal ilişkiler teknolojinin beraberinde getirdiği bireyselleşme ve yalnızlaşma. Bilim ve sanat gibi yaşamın pek çok alanında artan bilinç düzeyini zorlayan gerçeküstüleşme olağandışılaşma çabaları bireyi böyle bir yanılgının ve hezeyanın içine düşürüyor. Eski zamanlarda daha mutlu olabileceği yanılgısına.

insanların daha az konuştuğu değerlerin ve kavramların içinin henüz boşaltılmadığı ilişkilerin daha onurlu şeyler için kurulduğu veya bozulduğu insanların birbirlerinin hayatlarına daha az müdahele ettiği. iletişimin bu kadar kolay ve konforlu olmadığı zamanlar insanların daha fazla, hakettikleri değeri gördüğü zamanlarmış gibi geliyor. Bir telefon mesafesi uzaklık aslında sizi değersizleştiriyor farkında olmadan.

Bir yanılsamadan hezeyandan daha fazlası fikrimce.

O kadar yazdım yazdım, gönderirken internet bağlantısı koptu.
işte böylesine ait değilim bu zamana.

midnight in Paris izleyerek üstesinden gelinebilecek histir.