bugün farkına vardım

kendimden başka kimse kıymetli değil.

Çevremdekileri kırıyorum fakat kırarken farkında değilim.

Bazı şeyleri çokta şey yapmamak gerekiyormuş.

70 yaşındada aynı tas aynı hamam olacam.

Şansımı çok zorluyormuşum. Biraz akışına bırakmak gerek.

Ruhen çökmüşüm.
Artık fiziksel olarak etkilemeye başladı.
Üzüntüden hasta oluyorum sürekli.
Bu dert kanser etti adamı dedikleri ben olacağım galiba.
inanmazdım böyle şeylere ama düşünmekten içime atmaktan kanser olacağım galiba.

Artık zamanı geldi.

Bir kıza açılma konusunda çok hamlamışım...

Uzun zamandır 90lardan müzikler gecesi yapmıyormusum. Simdi baya bir şarkı indirdim. Ben de diyorum niye enejim yok.

telefonum çok sessiz.

Duygularımdan tam da emin olamadığımın (bkz: bugün farkına vardım)

aklıma gelme günleri pekte seyrekleşmişken doğum gününün geçtiğini yirmi gün sonra bugün farkına vardım.

Aylardır boş yere ağlamışım kocaman bir hiç için, seveni kullanmak insanlığa sığar mı? Bi anda ne oldu bilmiyorum ama saplanan eros oku çıktı böyle sonra o yara da pıt diye gitti. Bildiğin pıt diye yani. Sonra gülmeye başladım bir anda. Sövmöyöm kö örtök sövmöyöröm dedim. Yaktım bi marlboro. Fal baktırdım. Geleceğim aydınlık, fallarım hep çıkıyor benim.
Ulan dedim, ne çok şey oldu bir yılda, dolu dolu geçirdim. Üzülecek tek bir şey göremiyorum. Bugün farkında vardım her şeyin, koy götüne.

balkonumda kumrular yuva yapmış.
iki tane de yumurtamız var. bugün yarın doğar bebelerimiz.