bugün

bundan 10 yıl kadar önce, 5 senedir sevgili olduğum kadın, beni izmir Göztepe köprüsünün altında, sahildeki banklardan ikisinde terk etmişti (veda konuşması yaparken benle aynı banka oturmak istemedi bu yüzden ikisi dedim).
terk ederken de geleceğimi göremiyorum, senin artılarınla eksilerini yan yana koyuyorum hiç artın yok demişti.
o dönemde haklıydı.
işsizdim, param yoktu, henüz askerliğimi yapmamıştım, bir dikili ağacım bile yoktu.
şuan haftalık ortalama 700 bin Euro ihracat yapan bir takımın yöneticisiyim. bağlı olduğum şirket haftalık ortalama 3 milyon Euro ihracat yapıyor. bir tane evim, bir tane arabam, çiçek gibi bir tane eşim, aslan gibi bir tane de oğlum var. maşallah Allah olmayanlara daha iyisini nasip etsin.
o gün, o bankta o kadın beni itin götüne sokup sokup çıkardı ya, ben bir hırs yaptım, şuan istifa etsem ölene kadar aç kalmam.
doğrusu bu muydu bilmiyorum, ama çok sonraları Einstein'ın bir sözünü okudum;

bana hayır diyenlere çok teşekkür ederim. bugün neyim varsa onların sayesinde..

her insana böyle bir tokat lazım.