birine yemek ısmarlamayıp yemek yapmak

evde yemek yapmak da çok ekonomik sayılmaz. üstüne bir sürü zamanın gidiyor. tabii işin içinde romantizm varsa yemek yaptım ayağına eve çağırıyorsundur. o da ayrı bir konu.

görsel
görsel

yine de daha ekonomik.

(bkz: ıssız adam)

aslında bence, karşı tarafa birden çok konuda ipucu verebilir. ben klasik yemeklere kendi içimde yüksek puan vermem, "aaa güzel olmuş, eline sağlık, şu bu"; ama aslı yoktur. yemeğin içeriğinden sunumuna dek olan süreç bana görgüden maharete, bana verilen değere kadar bir çok başlıkta bir şeyler düşündürür.

erkek açısından da; "sana yemek yapıcam" diye çağırıp, makarnayı-tavuğu dayıyorsa; kadının bu hedef odaklı, innovatif yemek davetinden, ilişkinin ciddiyetine dair çıkarması gereken ciddi anlamlar olduğunu düşünürüm.

özen gösterme hususunda da; dış yardımlara, özellikle erkek açısından çok karşı değilim. iyi bir restorandan yarı mamül, kalitesi test edilmiş bir grup yemeği alıp evde geliştirerek, yanına bir şeyler ekleyerek ortaya bir sonuç koymak da; bir noktada gösterilen özenin tecellisi olabilir.

en güzeli bence daha keyfili.