bir saat sonra ölecegini bilmek

çocuklarını düşünür.

kabustan beter bir gerçektir, ne yapacağını bilemez deli dana gibi dolaşırız ortalarda herhalde öyle bir durumda. sevdiklerini aramak son kez görmek istersin, en çok içinde kalan şeyi yapmak istersin, belki oturup sadece yaşadıklarını düşünmek istersin, anneni babanı arayıp üzülmeyin diye bir istekte bulunmak istersin, belki en sevdiğin filmin en sevdiğin sahnesine son kez bakmak istersin, lunaparka gitmek isteyebilirsin ilk defa hiç korkmadan her şeye binmek, arabayı son sürat kullanmak istersin, deniz kıyısına gitmek istersin, dağa çıkmak oksijeni son kez ciğerlerine çekmek istersin....
bitmez isteklerin...
son bir saatin kaldığını öğrendiğinde bunları yapmak isteyeceksen eğer, yaşarken doya doya yaşamak lazım o halde...

oldukça ilginç bir duygu olsa gerek. kimler bilebilir mesela. idam mahkumları. 11 eylül saldırılarındaki uçak yolcuları. benim ilk aklıma sevdiklerim gelirdi. perişan olurlar mı acaba diye düşünürdüm. arayıp teselli ederdim üzülmeyin diye. bu kadar şu yaşama değer vermeyen bir insanım. milyarlarca insan ölmüş şimdiye kadar, benim ölümüm mü özel olacaktı.

üstüste sigara çakıp 70'lik rakıyı kafaya dikerek geçirilebilecek... de bu emzik ağızlı şişelerle insan rahat rahat ölemiyor bile.

hayatında yapmak isteyip de yapamadıklarını alelacele o bir saatte yapmaya çalışmaktır.

"hayat, orospu çocuğu, işte gidiyorum götüne kına yak" şeklinde sessiz bir haykırış ve sonsuz sükunet.

gusul abdesti aldıktan sonra yasin okuyacak kadar vaktin oldugunu bilmektir. madem bir saat sonra gideceksin öbür taraf için bir gol daha at.

kendini kaybetmektir. tefeciden yüklü miktarda para alip tefeciye kazik atmaktir. eski sevgiliyi bulup tecavüz etmeye kadar gider bu is.