bir kez daha yaşamak istenen gün

15 eylül 1988 (doğum tarihim)

bileydim böyle olacağını çıkmazdım amına koyim.

3 nisan 2010...

Yine o gün olsun,

Uçaktan inip elinde bavulunla gülerek bana doğru yürü..

Yine üstünde o kıyafetlerin ve başında güneş gözlüğün olsun...

Ben kollarımı açıp sana yine aynı şekilde sarılayım..

Kokunu içime çekip seni hiç bırakmayayım...

sabah hiç olmasın.... yaşanmasın... hep o gün, sadece o gün kalsın....

onu gördüğüm ilk ya da son gündür.

Tam olarak üç yüz üç gün önce.

ölmeden bir önceki gündür.

genellikle herkesin aklına güzel bir zamanın tarihi gelecektir ya benim gibi hiç bir gün diyecek kişiye ne demeli. olmadı öyle bir gün , umut var yine de olabilir belki bir gün.

dün. işte dün. bir gün öncesi.

ilk tanışma anları çünkü sonrasında o anki gibi olmuyor hiç.

15 aralık 2006 geri dönelim.

27 mayıs 2012'dir.

işin garip tarafı yaklaşık 1 dakika kadar düşünmeme rağmen gerçekten tekrarını isteyebileceğim bir gün yaşayamamış olmamın burukluğu tuzuma tuz biberime biber kattı.

(bkz: askerliği bitirip nizamiyeden son kez çıkılan an)

son doğum günüm.. yanlış anlaşılmasın doğum günüm olduğu için değil

16 eylül 1999. onu gördüğü ilk an kalp bölgesinde ılık ılık bir şeyler akmıştı. ben o duyguyu tekrar yaşamak istiyorum.

16 mayıs 2014 ile 7 temmuz 2014 arasındaki her saniyeyi doya doya yaşamak isterdim.