bugün

"ben demistim"in hicbir onemi olmadigi anlasilan durumlardir. onemli olan soylemek degil yapmaktir. sozun degil de eylemin adami olmaktir.
artık bir kere de haksız çıkmayı istemektir. yanılmayı, şaşırtılmayı ve sevinmeyi.
sonunda yine umut edebilmeyi.
haklı çıkmaktan bunalan bunalımlardan olmanın dayanılmaz ağırlığı altında ezilmektir.
söylenen güzel sözlerin ardında ki karanlığı fark etmek ve göz göre göre o karanlığın içine gömülmektir.
(bkz: her zaman haklı çıkmak)
karşısındakı insanı göt etmektir.
ben demiştim lafını bu yüzden sevemediğim kullanmak istemediğim boktanlık.