bugün
- yaya geçidinde kendini yola atan alman10
- türk kızlarındaki zenci merakı15
- dinci geri zekalılar ile insanlığın mücadelesi14
- menzilcilerin gay gay hareketleri13
- namaz kılan kemalist fayda görür mü10
- neden yazarlık yapıyorsunuz12
- bir kadına söylenebilecek en güzel iltifat20
- en son ne yediniz9
- iremga'yı taşlamak17
- mert hakan yandaş20
- 24 mayıs 2024 panathinaikos fenerbahçe beko maçı15
- bir kadın nasıl susturulur25
- türkiye fakirse halk neden obez37
- sokak hayvanları uyutulacak72
- dünya türkiye'nin neyini kıskanıyor28
- istanbul'a taşınmak isteyenler için tavsiyeler9
- lise eteğini saklayan hatun13
- online 28 yazar şu an ne yapıyor14
- karşı cinste çekici gelen özellikler14
- yazarların bugün içtiği sigara sayısı16
- putine bir savaş taktiği ver12
- ideal erkek boyunun 195 olması16
- ameliyatla erkek oldum soruları alayım19
- rüyada olduğunu fark etmek8
- zalbert kızsa kanıtlasın11
- hayırlı cumalar9
- türk kızları neden gülümsemiyor14
- biontech aşısı olan insan9
- kitap okumanın zararlı ve gereksiz olması9
- iran cumhurbaşkanının cennete girişi12
- iran'ın teşekkür mesajında türk bayrağı koymaması15
- geldi yine deli9
- sokak köpeklerini çin'e ihraç etmek12
- türk erkeklerindeki iğrenç detaylar15
- beşiktaş ın fenerbahçe yi geçmesi12
- 23 mayıs 2024 beşiktaş trabzonspor maçı25
- icardi190521
- e f e8
- aydinoglu bombala21
- bir erkek nasıl rahatlar15
- kocaeli de asansöre sıçan adam8
- 6 ayda yazılımcı olmak10
- ismail kartal9
- mecidiyeköy metrosunda intihar eden kız10
- 23 mayıs 2024 ali koç basın toplantısı11
- kızlar kendi aralarında ne konuşuyor11
- bik bik için diktiğim etek17
- insan olmaya ceyrek kala8
- galatasaray13
- türkiyedeki rusların gövde gösterisi yapması11
bir yaz günü...her zamanki gibi tatilimin yorucu temposundan bunalıp yeni heyecanlar, kendime meşgaleler arıyorum. karşıma bir internet sitesi çıkıyor. "buradaki insanlarla tanışmak benim için güzel bir deneyim olabilir" diyorum kendi kendime. belki de kabullenmek istemediğim yalnızlığıma bir çare olabilir. belki beni kurtarabilirler. belki de ben onları kurtarırım, bilemiyorum.
her şey böyle başlıyor. başlıyorum yazmaya. insanları aşağılıyorum. çünkü aslında ben bir yalancıyım. paranın mutluluk falan getirdiği yok. hep param vardı ama hiçbir zaman gecenin bir yarısında arayıp sadece ve sadece "nasılsın?" diyebileceğim bir arkadaşım olmadı.
yazıyorum... insanlar mesaj atıp bana bir şeyler söylüyorlar. ne söyledikleri umrumda değil en azından bana arkadaş olabilmemiz için bir şans veriyorlar. bu kadar basit bir şeyin beni duygulandırmasına şaşırıyorum. sonra günün birinde yüzlerimizi göstermenin , arkadaş olmanın zamanı geliyor.
mekanı önceden bildiğim için geç kalma korkum yok. söyledikleri saatten önce gelip hemen yerime oturuyorum. gelenleri karşılıyorum. hepsi bana "merhaba" diyor. açıkçası ben daha farklı bir tepki beklemiştim. "aaa sen misin o" deyip boynuma sarılmalarını mesela...
vakit ilerliyor. insanlar birbirlerine ısınmış , muhabbet koyulaşmış. herkes birbirine heyecanla bir şey anlatıyor. bense sadece izliyorum. biri bile bana dönüp bakmıyor. ben de oradayım, nasıl göremezsiniz beni?
laf sokuyorum onlara. "eziksiniz ,fakirsiniz , otobüsle mi geldiniz lan?" diyorum, aşağılıyorum. hiçbiri gülmüyor. o anda yerin dibine girmek istiyorum. gecenin sonuna kadar fermuarı çekili uyku tulumumun içine giriyorum. sessizlik kaplıyor dünyamı. yalnızım işte yine...
veda vakti geliyor. gözlerinin içi gülüyor hepsinin. benle el sıkışıp "hoşça kal" diyorlar sadece. "hepsi bu kadar mı?" diyorum. kimse duymuyor. arabayı parkta bırakıyorum. eve doğru yürürken aslında büyüttüğüm kadar olmadığımı, sıradan olduğumu hissediyorum. kimse bana gülmedi, kimse çok yakışıklısın demedi ... oysa beni seversiniz sanmıştım...
zil çalıyor . uyanıyorum. kapıya doğru koşuyorum. gelen hatun " umberto berbat görünüyorsun " diyor. kendime geliyorum yavaş yavaş. dokunuyorum kendime. "allah'ım çok şükür ki rüyaymış" diyorum. hatuna " konuşma fazla . git yatağı ısıt, geliyorum ben şimdi" diyorum. hiçbir şey demeden yatak odasının yolunu tutuyor....
her şey böyle başlıyor. başlıyorum yazmaya. insanları aşağılıyorum. çünkü aslında ben bir yalancıyım. paranın mutluluk falan getirdiği yok. hep param vardı ama hiçbir zaman gecenin bir yarısında arayıp sadece ve sadece "nasılsın?" diyebileceğim bir arkadaşım olmadı.
yazıyorum... insanlar mesaj atıp bana bir şeyler söylüyorlar. ne söyledikleri umrumda değil en azından bana arkadaş olabilmemiz için bir şans veriyorlar. bu kadar basit bir şeyin beni duygulandırmasına şaşırıyorum. sonra günün birinde yüzlerimizi göstermenin , arkadaş olmanın zamanı geliyor.
mekanı önceden bildiğim için geç kalma korkum yok. söyledikleri saatten önce gelip hemen yerime oturuyorum. gelenleri karşılıyorum. hepsi bana "merhaba" diyor. açıkçası ben daha farklı bir tepki beklemiştim. "aaa sen misin o" deyip boynuma sarılmalarını mesela...
vakit ilerliyor. insanlar birbirlerine ısınmış , muhabbet koyulaşmış. herkes birbirine heyecanla bir şey anlatıyor. bense sadece izliyorum. biri bile bana dönüp bakmıyor. ben de oradayım, nasıl göremezsiniz beni?
laf sokuyorum onlara. "eziksiniz ,fakirsiniz , otobüsle mi geldiniz lan?" diyorum, aşağılıyorum. hiçbiri gülmüyor. o anda yerin dibine girmek istiyorum. gecenin sonuna kadar fermuarı çekili uyku tulumumun içine giriyorum. sessizlik kaplıyor dünyamı. yalnızım işte yine...
veda vakti geliyor. gözlerinin içi gülüyor hepsinin. benle el sıkışıp "hoşça kal" diyorlar sadece. "hepsi bu kadar mı?" diyorum. kimse duymuyor. arabayı parkta bırakıyorum. eve doğru yürürken aslında büyüttüğüm kadar olmadığımı, sıradan olduğumu hissediyorum. kimse bana gülmedi, kimse çok yakışıklısın demedi ... oysa beni seversiniz sanmıştım...
zil çalıyor . uyanıyorum. kapıya doğru koşuyorum. gelen hatun " umberto berbat görünüyorsun " diyor. kendime geliyorum yavaş yavaş. dokunuyorum kendime. "allah'ım çok şükür ki rüyaymış" diyorum. hatuna " konuşma fazla . git yatağı ısıt, geliyorum ben şimdi" diyorum. hiçbir şey demeden yatak odasının yolunu tutuyor....
güncel Önemli Başlıklar