ben hep ikindi vaktiydim senin için

sevgiliye söylenecek bir sözdür. sıcaktan bunaldığında çıkıp geldiğin, dargın umutlarını seslendirebildiğin, bir solukluk yaşam kaynağın, bir ağaç gölgesiydim ağlayacağın.. yorulduğunda yüreğini serinlettiğin, hüzün denizlerinin acıklı sahibi.. umut yüklü senaryoların umutsuz figüranı, gökyüzünden tufan yemiş sıradan biri..
~ oysa ben hep yangının olmak istemiştim.. tam öğle sıcağında güneş vurduğunda yeryüzüne, gözlerine bakıp öylece kalmayı hayal etmiştim...

gün batımını seyrettiğin artık güneşle vedalaşma vaktinin geldiği hüzünlü, yerini akşama ve sonrasında geceye bırakacak bir ikindi vakti..

oysa bu kadar kısa sürmeseydi gece kadar uzun olsaydı. güneş batarkenki kızıllığın sonsuz gökyüzünde bıraktığı burukluğu, uçsuz bucaksız tepeleri izleseydik.

sen bir ikindi vaktiydin benim için bense zamanı gelince akşamı vakur bir şekilde selamlayacak siyahlar içindeki kadın..