ben hayatta en çok

ben hayatta en çok onu sevdim. hatta bir tek onu sevdim. gerisi hep onu zihnimden uzaklaştırmak içindi. böyle yaparak daha çok işlemişim onu kendime. pişmanlık yok da ateşi körüklemek gibi bir şey bu. her birşeyde ona dair izler bulmak hem güzel hem delip geçici. tuhaftır; uzaklaştırmak istedikçe birşeyler daha da yakınlaştırır onu. resimlere bakmamakta, şarkılara ara vermekte fayda var. hayatta bu şekilde karşılaşılan güzellikleri ömre dahil etmek isteyip edememeyi kader nasıl açıklar bilemiyorum ama keşke istenilen olaydı...