babanın asker olması

sürekli askeri terimlerle dolu bir hayata biraz asabiyete az biraz da disipilinle dolu bir hayata neden olan durumdur. hayır bir arkadaş var ordan biliyorum.*
bi de katmerlisi var;

(bkz: babanın emekli asker olması)

sanıldığı gibi hiç ama hiç değildir. popülerlik sadece ucuza içilen 1 liralık kolalardır. keşke olmasaydım dedirten durum ama insan babasıyla gurur duyar o ayrı.

askerlerle kardeş olmaktır. onların annelerine, sevgililerine olan özlemlerine tanık olmaktır. belki hayatınızda bir daha asla karşılaşmayacağınız insanlarla bir anı paylaşmaktır. sanıldığı kadar ürkütücü değil aksine insana değer katan bir durumdur.

askerlerin iddia kuponlarını yatırmaktır ayrıca. sigarasız kalmamaktır, babanız taşşaklı değilse askerlerle kanka olmaktır.

çocuğunun okuluna giden asker baba, öğretmenden izin alıp çocuğunu gezmeye(!) götürecektir.

asker baba: hocam bugün önemli bir faaliyet var mı?
öğretmen: hayırdır başçavuşum?
asker baba: ya eğer önemli bir faaliyet yoksa çocuğu poligona götüreceğim.
öğretmen: kem küm yuhh...

babanın asker olması demek, takriben 3 yılda bir tayin görmek demek, sürekli okul, ev, komşu ve arkadaş değiştirmek demek. çoğu şehirde tanıdık vardır ama dostluk azdır, olanlarsa çok sağlamdır hasretliğin bitiremeyeceği dostluktur. Yaz tatillerinde kamp çıkması için dua etmektir. orada geçirilecek 20 gün 345 gününüzü çekilesi kılacaktır. tartışma konusu çok okuyan mı bilir çok gezen mi sonucunun farklı bünyelerde ki farklı sonuçları analiz edilir. vesselam asker olmak değil ama asker çocuğu olmak güzeldir. çünkü askerlik bir meslek değil bir yaşam tarzıdır.

eğer çok kardeşseniz her biriniz muhtemelen farklı şehirlerde doğarsınız.

faydalarının yanında birçok zararı da vardır. daha çok çok küçüktüm. ankarada doğmuşum zannedersem 3 ya da 4 yaşındayım. babam doğuya götürmemiş bizi. terörün yoğun olduğu dönemler. her akşam şehit haberleri geliyor(ben büyüyünce farkediyorum) annem her akşam ağlıyor. her akşam haberlerde ağlıyor ben farkında değilim. hala göt oğlanı gibi ışık açıp kapatıyorum o ağlarken eğleniyorum yarak kürek hareketler yapıyorum. ama o ağlıyor. baba geliyor. hep hatırladığım gibi yeşil baklava desenli kazağıyla. kucağına alıyor beni annem gülüyor babam gülüyor ben de gülüyorum. uyandığımda gitmiş oluyor. akşamları annem yine ağlıyor haberlerde. hissediyorum babama ağlıyor. babanın asker olması böyle boktan bişeydir. sikmişim her yıl bir yerlere taşınmaktan düzenin bozulmasından. yeter ki sizlere birşey olmasın. sağ salim dönün evlerinize çocuklarınızı güldürün gerisi önemli değil.

kaymağını yiyenler için söylemiyorum, babanın ailesini canını ortaya koyarak geçindirmesi durumudur. helal olsun insanıdır. parası olan insan asker olmazdır.

tam alıştım derken gitmek zorunda olmakdır babanın asker olması hiç dostum olmadı bu yüzden çocukluk arkadaşlarım olmadı olanlarada hep imrendim.

(bkz: bir astsubayın oğlu olmak)

o kadar da despot, disiplinli yaşamak değildir. kıyak adamdır benim babam.

edit: imla

Vatanı milleti sevmeyi tv den değil bizzat kaynağından öğrenmektir.

ortaokula kadar üç numara tıras ile gezmek cabası.

babanın görev yaptığı birlikteki kısa dönem askerlerden bedava özel ders almanı sağlayacak durumdur.

Baba şayet zorunlu askerlik hizmetini yapıyorsa askerlik suresinin kısalması içim dua etmektir. Tabii bunu çocuk gözüyle yazdım. Zira askerliğini yapan adamın kaç yaşında çocuğu olabilir ki. Ama meslek olarak askerlik yapan birinin evladı olmak zor olsa gerek. Sıçmışım orduevinde ucuza gazoz içmeye. Baban yanında olmadıktan sonra gazozu bedava verseler neye yarar.

Daha kötüsü anneninde asker olması.