aşık suratlı insanlar

suratinda en ufak bir gülümseme olmayan insandir. sabah olur süper bir güne baslarsin icindeki enerjiyle. perdeyi cekersin, her tarafta sicacik günes. icin daha bir kipirdar. pencereni acarsin güzel bir hava. bugün seni üzebilecek hic bir seyin olmadigina inanirsin. sokaga atmak istersin kendini. cabucak giyinir cikarsin. insanlara bakip gülümsemek istersin, icindeki enerjiyi, sevinci, dostlugu paylasmak. karsina cikan ilk insana bakarsin, niye bakiyo lan bu mal bana dercesine aval aval suratina bakar, sonrasinda baska birine. tebessüm eden birini göremezsin. üzülür evin yolunu tutarsin. kendini ya sözlüge ya tv koltuguna atarsin. dikkat ederseniz asik suratli insanlar toplulugu olmusuz. gecim sikintisi, sosyo ekonomik yetersizlikler, beyin göcleri, siyasi belirsizlikler sarmis dört bir yanimizi. yabancilasmisiz birbirimize, düsman kesilmisiz, gruplara bölünmüsüz. insanlik elden gitmis. peki ya hosnut muyuz bu vahim tablodan? tabiki degiliz. ici gülen, yüzü gülen insanlari özlemisiz. iyiligi, mutlulugu, sevgiyi özlemisiz. biz ac bir toplumuz. ilgiye, sevgiye ac bir toplum.