aşkın en saf hali

ilk öpücüğün gerçekleştiği an.. o bakışmalar.. o titrek dokunuşlar.. o sevişsek mi acaba baloncukları.. ne de güzel bir duygudur...

(bkz: pure love)

Olmayan halidir.

Aslında ask dıye bir sey de yok hayatta. Sadece cinsel durtuler ve bu durtulerı karsılayabileceginı sandıgın insanlar var.

Ask dıye bir şey yok çünkü artık para denen sey var. Paran varsa aşkın da olur. Ama yalandan... En kotu gününde bırakıp gıderler paran olmazsa.

Ask dıye bir sey yok. Cunku artık herkes kendine bakmadan kusursuz olanı arıyor ve gitgide büyüyen tüketimci toplum yapısı duygusallıktq da kendını gösteriyor. Ve duygular,insanlar çabucak tüketılıyor.

Kısacası ask dıye bir sey yok kardeş. Boşa umutlanma...

gaz halidir.

ilkokul öğretmenine olanıdır.

(bkz: örtmenim ödevleri kontrol etcektiniz)

nerde la o saf hali ben göremiyorum.

ilk başladığı zamanlarda ki aklın (çıkarların) uzak olduğu dönemdir.

anne ile bebeği arasındadır.

Hiç tanımadığım bir adam düşünüyorum. Yollarımız kesişene kadar varlığından bihaber olduğum, tesadüfen aynı sokakta dahi yürüyemediğim bir adam. Bir yabancıyı alıp küçücük hayatımın tam ortasına sığdırabilmek akıl işi değil. Yüzlerce kilometreyi sırf bir adamın kokusunu içime çekebilmek için aşmak akıl işi değil.

Bir gülüşle sarhoş olmak, bir dokunuşla varlığını dahi unuttuğum huzuru tatmak; tutulmak akıl işi değil. Belki bundandır artık mantığımı buruşturup bir köşeye fırlatmam. Biliyorum, çok canım yanacak biliyorum. Ama ilk defa "yansın ulan!" diyorum, cayır cayır yansın. Ama onunla yansın, ama onunla.

Bazen, onun göğsünde uyuyakalmışken "keşke hiç uyanmasaydım" diyorum. Zamanı durdurabilmek mümkün olabilseydi. Bir şeyler mümkün olabilseydi. Çünkü, sarıldı bana. Evim gibi hissettim, her yer laciverde boyandı. Dedim ki: benim yerim varmış şu yeryüzünde, benim yerim burasıymış meğer...

Platonik aşktır. Hatırla ne kadar saf ve temiz olduğunu.