aşkı acıyla harmanlamak

aşık olup birlikte olamamanın verdiği acıyı harmanlamak. görünce dilin tutulurcasına konuşamamak, adını duyunca heyecandan kalbinin duracakmış gibi hızla çarpması aşk, ona kavuşamayıp aşkını, kederini, derdini çilesini içine atmak da acıdır. ikisini bir arada yaşamaktır bunları harmanlamak. tam buldum dediğin an da bir şey olur bir engel, uzak kalırsın. uzak kaldıkça her geçen gün bir mumun kendi ateşinde yanması gibi solarsın, erirsin. kurduğun hayallerin, düşlerin her biri teker teker başına yıkılır. sanki yandığın ateşe odun olur her biri. bunlara rağmen seversin. belki bir gün çıkıp gelecek karşına. gelince yine aynı hisler, yine aynı aşk, aynı acı. bu defa o sever, sende seversin fakat artık onu istemezsin, isteyemezsin. tüm yaşadıklarının acılarının sorumlusu gelmiş senden af dileyip, sevdiğini söylüyor. sevdiğin, uğruna öleceğin halde git dersin. bilirsin ki o sevgini hak etmiyor, çünkü sen güzel seversin.