ayrılıktan sonra gelen düşmanlık

sevgililerin beraberken birbirlerine ne kadar yabancı olduğunun kanıtıdır. bencilce ve tek merkezli düşünüşün ürünüdür. insanlar bazı şeyleri anlayabilse keşke. birbirlerinde hatıra, anı vs. bırakan insanlar şiddetli bir biçimde onların sahiplerine kin ve nefret besleyerek kendi geçmişlerini yakıyor. oysaki hayatımızın en güzel anıları, kendimize yakın bulduğumuz insanlarla yaşadığımız duygusal anlardan geriye kalan izlerdir.

bu düşmanlıkla birlikte birlikteyken görülen ama ses çıkarılmayan bütün kusurlar bir bir kusulur. konuyla hiç alakası olmasa bile bi şekilde konu birlikteyken yaptığınız hatalara, kusurlara gelir.

Karşı tarafın ailesinin, yakın arkadaşlarının, kendisinin küfür yamuruna tutulmasıdır. Gereksizdir. Ayrılmayı kaldıramayan taraf düşmanlığı başlatır.

ayrılıncaya kadar tanıdığı en harika insansınızdır, ayrılalım dedikten sonra size etmediği hakaret kalmaz. küçülür de küçülür. sevgilisiyken arkanızı kollayan 'ben erkeğim ben yaparım sen dur', 'sen nerden karşıma çıktın senin gibi birinin yaşayadığını düşünmezdim' diyen insan, kabalaşmadan üzerinde hakkım varsa helal olsun allah'a emanet ol diyerek ayrılsanız da küfretmeye başlar; hakkını helal etmez. insanlığını, kişiliğini gözünüzde 5 paralık eder, iyi biri diye hatırlanabilecekken kötü bir anı olarak kalmayı tercih eder.