bugün

tarifsiz bir sessizlik...

başka fısıltılara gebe olan sessizliktir belki de. belki de sonsuza dek devam edecek bir sürecin başlangıcıdır.

bir ses yırtıp gelsin istersiniz bu sessizliği. beklersiniz, beklersiniz... ama ne gelen vardır ne de giden.
en kötüsü de ölüm gibi birşey olup aslında kimsenin ölmemesidir.
içerik bulunamadı.
gözün açık uyumak gibidir.
bir barda içkini yudumlarken bile işitebileceğin bir sessizlik...
işte o sessizlik yutar bütün yaşanmışlıkları ve "gitme" kelimesi kaybolup gider. Gerisi akmayan gözyaşı, kendine doğru büktüğün iç bükey bir zaman ve mevsimleri yitirmek vs.
"ilacı zamandır" derler hep, sanki o anı daha önce yaşamışlar gibi. Bilirler mi onunla beraber olmak adına harcanan emekleri, geçen zamanı.. bilmezler.. ama yine de derler "zamana bırak".
--spoiler--
ölmüşüm ben bebeğim, ölmüş.
herkesin korktuğu gün, bana bugünmüş
--spoiler--

dizelerini akla getirir.