bugün

tek tip sözlük insanı yaratma ütopyasının gerçekleşmesi arzusunun kamçıladığı psikolojik semptom. ayarın tepeden inme olarak veya yazarlardan gelmesi farketmez...
hemen herkes kendi kafasındaki sözlük yazarını göremediği anda ayarı verir.
bunun tabii ki istisnaları vardır; sırf eğlenmek için veya karşı tarafın kendini
kötü hissetmesinden hazzalıcak kadar ego tutsağı olunması gibi.
sonuç itibariyle kendi yolunu çizmiş bünye ayarı mayarı kafaya takmaz ama
ya kendini sorgulamakta olanlar? bu gibi genç dimağlar sakın ha tınmasınlar. bildikleri yoldan sapmasınlar. ya da sapsınlar. kimin umurunda?