o zaman 79 yaşında olacaktı, türkiye büyük bir bir demokrasi ülkesi olurdu. bilimde ve sanatta dünyanının en güçlü ülkeleri arasında olurdu, daha höşgörülü daha anlayışlı bir halk olurduk. birlik olurduk kutuplaşmazdık, sokak ortalarında insanlar oldürülmezdi.
Tokyo 2020 olimpiyatlarında 50 madalyamız olurdu.

Adaleti, demokrasiyi falan anlatmaya bile gerek yok.
2. Dünya Savaşı sonrası ülke büyük bir atılım yapardı.
1- natoya girmek için menderes gibi abdnin kucağına oturmazdık.
2- varşova paktı da nato da ilişkilerini bizle iyi tutmaya çalışırdı. her hangi bir savaşta karşı cephede olmamız için.
3-abd nin çocuk kandırır gibi siz şu fabrikaları sittir edin biz size ucuz satarız aleni yalanlarını görürdü.
4- uçak fabrikası falan kapanmamış olurdu... şimdiye onlarca yıllık know-how sahibi idik.
5- otomobil sahibi idik.
6- köy enstitüleri hala olurdu. tarım ihraç fazlası olur, köyden kente göç bu denli olmaz büyük şehirlerin anası zikilmezdi.
7- herhangi bir pakta girmediğimiz için on yıllarca devasa bir orduyu onlarca yıl bütçenin bilmem kaçıyla idame ettirmeye kalkmaz, oraya harcanan kısımla bir türkiye daha kurulurdu.

diye gider.

sarızeybek'i yayınlandığı ilk gün seyrettiğimde finalinde salya sümük ağlamıştım. ağlarken de içimden dediğim "keşke bir 10 sene daha yaşasaymış her şey farklı olurmuş" cümlesiydi... görüyor yani insan.