arturo marquez danzon no 2

Geçende tesadüfi keşfettiğim güzellik. Kıpır kıpır inci tanesi. Önce hüzünlü başlayıp geçmişe özlem tadında eleni karaindrou müziklerinin havasını veriyor. Sonra yaylılar hırçınlaşıyor yavaş yavaş ardından da hüzünlü temanın aynısı bu kez trompetler, vurmalılar eşliğinde dans havası gibi çalınıyor. Tekrar hüzne döndüğümüzde baştaki 40 sn lik klarinet solosunu keman devralmış, arkadan klarnet sesi eşlik ediyor. Dudamel yönetimindeki kayıdından dinlediydim süper bir şarkı. Meksikalı bestecinin elleri dert görmesin. Hüzünlü tema başladığında arka plandaki tahta sopa eşliği de devredeyken beynim bana fısıldıyordu:"sence de mükemmel bir soundtrack olmaz mıydı?" diye. Zaten wikipedia da Kısafilmde kullanıldı tarzı bir şey yazıyor yeni okudum onu da. insanın ömründe mutlaka dinlemesi gereken parçalardan bir tanesidir.