apartmanda havlayan iti merdiven boşluğuna atmak

malum karakter sınırı... başlığın orjinali: apartman içinde inatla havlayan köpeği tekmeleyip merdiven boşluğuna atmak.

günahı vebali boynuma bir cinnet vesilesi vuku bulan talihsiz olay. haftasonu olması münasebeti ile evde uykunun tadını çıkartmak için uzun soluklu yatış yapıyordum ki uyandım aniden, nerden geldiği belirsiz it havlaması ile. kalkıp kontrol ettimse de pencereden dışarıları nafile, bulamadım ve fakat havlama devam ediyordu. çıldırmamak elde değil! sevmediğim bir ses sabahın köründe rahatsızlık vermekte. neyse ki akıl edip kapıya yöneldim ve açtım, bir de ne göreyim, melun yaratık karşımda, "welcome" paspasının üzerinde kuyruğunu titreterek havlıyor inatla. uykusuzluğun ve alkolün etkisi ile ağrıyan başımın içinde sanki iğrenç yaratık. bir an kendimi kaybedip tekme vurduğumu hatırlar gibiyim hayal meyal, boğazına. korkulukların demirine çarparak durdu nihayet ve bir anlık dalgılığından yaralanıp belki akıllanır düşüncesiyle korkulukların arasına sıkıtırıp şap diye vurdum kıçına ve lakin düştü aşağı. tabi sonra 7. katta olduğumu hatırlasam da geç kalmıştım tabi. o an bir cıyaklama duyuldu dipten. oh şükür ki ölmedi itoğlusu, kalkıp aksayarak aralık kapıdan terk etti apartmanı. uykuma kaldığım yerden huzurla devam ettim elbet. günümü az da olsa mahvetmişti lanet olası.
ve bazen düşünüyorum da bu asabiliğim onlara bir ders olmalı ama anlamazlar ki.

ölmez sağ kalırsa size düşmanlığı bitmez hayvanın. kuytuda kıstırır mazallah.

(bkz: panter emel)

buraya.