bugün

Tahamül edemeyecek hala gelme durumudur. Bazen insan sıkılır, rol yapmaktan, nefret ettiği insanları seviyormuş gibi yapmaktan, asla mutlu olmadığı bir yaşamda aynı döngüleri yaşmaktan, insanlara açıklama yapmaktan...Yargılanma korkusu yaşamaktan. Artık katlanamaz ve insanı tükenmişlik sendromuna sokar bu durum. Bazen bir ağlama her şeyi değiştirir. Ne kadar yorulmuş olduğunu fark edersin. Ve artık rol yapmayı bırakırsın. Sevmediğin insanları seviyormuş gibi davranmayı bırakırsın, açıklama yapmayı bırakırsın, sana kendini onların arasındayken yalnız hissettiren insanları bırakırsın, kitaplar okur kendini geliştirirsin. Ve bu berbat dönem bittiğinde artık kendini bulmuş bambaşka bir insan olarak hayatına devam edersin. Bazen bir ağlama insanı tamamiyle değiştirebilir, tıpkı bir gülümsemenin değiştirebileceği gibi.