bugün

(bkz: anam anam) gerçektir. annelik nasıl bir şeydir allahım...
umarım kıymetini biliyorumdur annemin.
çilekeş ve fedekar annenin, hep birlikte özel, iddialı ya da evladının sevdiği bir yemek yenirken, aç evladının kendi tabağını anında silip süpürdüğünü görünce, yemek artmamış ise, anında duruma uyanıp "ben doydum, zaten pek aç değildim" gibi gerçeği yansıtmaktan uzak argümanlarla tabağında kalan yemeği evladına paslaması, rol yapması.
cömertliğin mükemmelliğini öğreten davranıştır. Candır.
o ne fedakarlıktır o, o ne iyiliktir o.. Şu an anneleri yiyesim geldi ne sevimli varlıklar ya.
annenin bitanecik olduğunun kanıtıdır. her dakika canım annem diyip boynuna atlamayayım da napayım şimdi!?
"Yemeyip yediren, giymeyip giydiren" sözü, sadece anneler içindir.
-anne sen yemeyecek misin?
-yaparken atıştırdım ben bir şeyler.

bu sözün sahibi de annedir.
anadır o.
elleri öpülesiir.
sırf bu sebepten dolayı, "nasıl anne olucam lan ben" şeklinde kara kara düşünmeme sebep olan olaydır.

(bkz: oburluk)
Zaman zaman beni çok hüzünlendiren durum.

Bi de tencerede bırakır, kendine az koyar öyle öyle çocuklarına verir.

Ben böyle niye yapıyorsun diye soylenince de, " senin de cocugun olsun, anlarsın " diyor. Her şeyde böyle fedakar oluyorlar. Aglicam neredeyse şimdi o kadar duygulandım. Annem benim ya canım.
Vicdan yapmanıza sebep olur, varsa tabi.
yalancılıktır. büyük günahtır.