bugün

"allah allah evlatlık mı acaba bu çocuklar" diye düşündüren ilginç hitap şeklidir. gerçekten vardır böyle çocuklar. çocuk ile ebeveynler arasındaki diyaloğu duysanız zannedersiniz alt kademli bir memur bürokratla konuşuyor.
- babacım sizin bu konudaki görüşleriniz nedir?
- kızım valla ne soyleyeyim bildigin gibi yap
- tamam babacım dualarınızı eksik etmeyiniz...

sanmayınız ki ebeveyn-çocuklar ilişkisi kopuktur.. çok da samimi, mutlu ve sıcak aile ortamı olan kimselerdir..
acaba nasıl ortaya çıkmıştır bu hitap şekli diye düşündürür insanı.. ebeveynler böyle hitap edilmekten hoşlandıkları için böyle eğitmişlerdir diye düşünmekteyim... insana çok sıkıntı veren bir tip iletişim tarzı bu. insanın bu şekilde anne-babaya hitap zorunluluğu olsa mümkün mertebe konuşmaktan kaçınır zannımca..
eş durumundan ötürü anne ve baba olan kişilere hitap şekli olduğunu gördüğüm hede.
anneye ve babaya saygıdan ve birazda çekingen yaklaşımdan dolayı hitap şeklidir.
anne ve babadan birlikte bahsediliyorsa gayet mantıklı bir hitap şekli. yok ayrı ayrıysa ne bu ciddiyet!
eski türk filmlerinde her zaman dikkatimi çeken, acaba eskiden insanlar gerçekten bu kadar saygılı mıydı diye düşündüren film kareleri.