bugün

konuşacak bir çinli bile yok dili unutmaya başladım. kimim ben ne ce konuşuyorum neden.
sinoloji okuyan her bünyenin yaşadığı durumdur.

edit: bunu eksileyenin amk isteğiyle yanıp tutuşuyorum.
sinoloji okumadan öğrenilmişse sadece bireysel çabalarıyla kendini geliştirdiyse kurtarın beni bu dilden.
(bkz: ankara da aşık olmak zor iki gözüm)
bi anıtkabire, kaleye falan gitseniz hiç yalnız kalmazsınız valla. fotoğraf makineleriyle çekik çekik geziyolar.