bugün

bir zamanlar bende olan bir şeydi bu. ilkokulda herkes anlatırdı, anaokulunda şöyle böyle, uyuma saatimiz vardı, boyama yapardık, oyun oynardık falan. tabi çocuğum o zamanlar, cennet gibi bir yer sanmıştım orayı. imrenmiştim fazlasıyla..

anaokuluna giderken herkes iyi ki ben dışarda misket oynamışım diye şimdilerde seviniyorum..

ilerde çocuğum olsa cebine misket koyup dışarı yollamayı düşünüyorum. eve gelip beni de üterse o çocuk olmuştur.
yine de başlığı tutmamış yazar hüznü gibi olamaz.