anahtarın kilidin içinde kırılması

iskenderin erdal bakkal a ettiği bedduaları akla getirendir. yorgunsundur, eve kendini zar zor atmışsındır. sonunda eve gelmenin verdiği huzurla ceplerini yoklayıp güçlükle anahtarını bulursun, derin bir oh çekip kilide anahtarı sokarsın. çevirdiğin an bir bakmışsın anahtarın yarısı yok. kapıda basarsın isyanı. nerdeyse kapıyı kıracak derecede çileden çıkacağın sırada aklına çantadaki tırnak makası gelir. anahtarın lost kısmını çekip alır ve yedek anahtarla eve dalarsın şükrederek. ama o anahtarın kırıldığı andaki dehşetvari his insanı bitiriyor be sözlük. kimin tutmayan bedduasıysa artık bu. hayırlısı.