bugün

teiste göre bir çocuğun istismara uğraması kaderdir.

tanrı bunu engellemez çünkü çocuğun kaderinde yazılmıştır.

ama devlet (adil olan devlet) makam mevki tanımadan istismarcıyı yargılar. küba gibi otoriter ülkelerde cezaları ağırdır öyle 10 yıl yatıp kurtulamazsın.

biz bu güne kadar "bize yapılan her kötülüğe susalım nede olsa öbür dünyada allah onları yakacak" dediğimiz için adalet sistemimiz bu halde.

yalan mı ? neden varlığından kuşkulandığımız bir mahkemeye inanalım neden kötülerin bu dünyada yargılanmasında ısrarcı değiliz.

ben ülkenin başında olsam tecavüzcüler davulla zurnayla karşılanmazdı zaten bir daha o tecavüzcüden haber de alınamazdı gulaglarda çürürdü (evet komünist sistemdeki gibi gulaglar da olacak) zaten tecavüz de olmazdı tecavüzcülere yem atardım tehlikeli bir sokak var diyelim oraya güzel bir kadın koyardım yem olarak, biri saldırdığı anda polisler saldırganın üzerine çullanırdı. saçma gelebilir ama alternatif düşünemiyorum o yüzden en iyi ve kökten çözüm bu.
biri 2000 Yıldır var olmuş bir diğeri ise 1500 yıldır insanlığı yalnız bırakmıştır.
anayasal düzene muhalefet eden şeriatçılar allahın adaleti derler.