bugün

En başta şunu söylemek gerekir doģrudan allah'ı inkar etmek deģildir.
Burdan illaki ateizm çıkmaz.

Sağliklı bir kafanın tercih ettiği yollardan biridir.

Hayatı tanrıyla anlamlandırmak, tanrısız kendini varlıģını anlamlandıramamak duygu yönü aklına ağır basan insanlara mahsustur.

insanın en başta kendini tanrıdan soyutlaması gerekir. Tanrı bir yerlerde olabilir ama yaşamımızın tek dayanağı, yegane ya da en büyük sebebi olamaz.

Kısaca tanrısız da yaşayabildiģimizi deneyimlememiz gerekir. Bunu başarabilirsek ne ala. Yok başaramaz da hayatımızda koca bir boşluk hissedersek ya da hissedeceğimiz endişesine kapılırsak hem ruhen hem aklen yetersiz kaldığımız, böyle bir mücadele ya da içsel devrimin gücümüzü aşan bir şey olduğu gerçeği apaçık kendini gösterir.

Ve bu sefer imanı, dinleri, insanın sözde gerçekliğini akla dayandırma çabası kendi kendini aldatır.

Eskimiş felsefe ve felsefecilerin tam da eski zamanlarda yaptıkları gibi.
felsefeyi dine hizmet etmek için kullanırlardı onlar. Ve bir zaman sonra aklın gücü dinleri de sorgulamaya itti onları ve insan uydurması olan tüm sözde yüce, kutsal olan her şeyin ipliği pazara çıkarıldı.
Yani aslında metafizikten bağımsız gerçek felsefe yapmak düşünce tarihinin, aklın ve bilimin miladı oldu.

Biz hala aklen zayıflığımızın bedelini, 1000 yıl geriden gelmekle ödüyoruz. Ve inancımızla çelişen het görüşe bu yüzden düşmanca yaklaşıyoruz.

Çünkü en büyük kaygımız tanrısız kalmak, aklımızın çelinmesi ve bir derin boşluğa düşmek endişesi.
alınacağını sanmam. zaten yok.
allah' ı kaybeden neyi bulmuş, allah' ı bulan neyi kaybetmiş?