bugün

genelde özellikle belli bir yaşa eriştikten sonra hala ailesiyle yaşayan insanların yaşadıkları sorunlardır.

eve hatun atamamak ve eve içki sokamamakla anketi başlatıyoruz. hayırlı uğurlu olsun.
sürekli isyan edilesi durum olmasına rağmen, onlardan ayrıldığında geç kalmakla yediğin azarlara bile hasret kalırsın..
zırt pırt oda kapınızın açılması.
(bkz: boş ev sorunu)
annenin yemekleri hariç her şey olumsuzdur. ya da ben hiçbir olumlu şeye rastlamadım bugüne dek. ağlasam mı ne? *

unutmuşum editi: bir olumlu şey de kirayı siz ödemiyorsunuz. gerisi saçmalık. gerisi bok. gerisi tantana. gerisi lanet olası toplumsal mekanizmaların en küçük biriminin kahrolası presine maruz kalmaktan dolayı ruhun kokuşması... oh be sıçtım rahatladım.

ortalığı temizleme editi: aile kutsaldır. aileyle yaşamak candır.
televizyona karşı ayağını uzatıp bir sigara yakamamak..
gece moralin çok yüksek olduğu anda müziği son sese getirememek..
saç baş dağılmış şekilde tüm gün evde boxerla gezememek.. *
odada daima bir düzen tertip zorunluluğu..
sinirlendiğinde hayvanlar gibi küfür edememek gibi..
(bkz: sonsuz çocukluk ortamı)
(bkz: çok ararsın)

edit: ben aradım oradan biliyorum. hala da arıyorum.
eve giriş saatinin annenin evham kastsayısı ve babanın merak/kıskançlık skalasındaki değeriyle ters orantılı olması. kalanı şahanedir, bence.
Sürekli birilerine eve giriş çıkışın hesabını vermek, kimle bulustuğunu en ince ayrıntısına kadar anlatmak ve tabi ki rahat rahat sigara içememek. Onun dışında on numara ev kirasıymış, faturaymış, temizlikmis hiç biri yok mis. Sanırım dört seneden sonra ailemin yanına dönmeye çabuk alışmam lazım. Kendimi kampta gibi hissediyorum.
Ezik olmaktır.
kendi ekonomini yönetmeyi öğrenemezsin. iki aç kalacaksın ki paranın değerini bileceksin.