21 yüzyıl türk şiiri

Şiir; şiir olmaktan çıkmıştır, ergenlere, devrimlere, iktidara yahut tanrılara hizmet eden aptalca bir sözcük oyununa dönüşmüştür. 3-4 ayda bir şiir kitabı yayınlayan asalak şairlerin devridir. Bu gibi ''şairler'' bir sayfalık şiiri 15 dakika gibi bazı insanların tuvalet molasına dahi yetmeyen bir sürede yazmaktadırlar. Dergiler, ergenlerin cemal süreya gibi şiiri katleden birine özenip saçma sapan şeyler yazdığı mecmualara dönüşmüştür. Böyle bir zamanda benim gibilerin tek sığınağı 19.yy fransız şiiridir, alternatif olarak da Ahmet Haşim, Yahya Kemal ve Necip Fazıl'ın ilk dönem şiirleri tercih edilebilir.

Edit: Cemal Süreya'yı örnek olarak vermemin vezinle ya da nazımla alakası yok. Ben Arthur Rimbaud'yu çok severim ve Rimbaud düzyazı şiirleriyle serbest nazıma öncülük etmiştir.Şunu da gözünün önüne getirin lütfen Necip Fazıl'ın ilk dönem şiirleri dedim çünkü ilerde yazdığı şiirler vezinli olmasına rağmen saf şiire uzaktır.

*Cemal Süreya'yı örnek verdim çünkü bence sanat sanat içindir ve cemal süreya da günümüz insanının bu fikrin karşıtı olan şairler arasında en çok ilgilendiği kişilerden biri.

Edit-2: Linç edilmeden önce son bir şey daha söylemek istiyorum, bu entry benim kendi poetik anlayışıma göre yazılmıştır.

21. yy şiirinde bir çok söyleme katıldığımı söylemekle birlikte; Cemal Süreya'ya yaptığın haksızlığı esefle kınadığımı belirtmek isterim.
söylemler anladım şiirde uyak arıyorsun. şiirde aruz veznini seviyorsun vs.
ama sakın şiirin serbest nazımla bozulduğu söyleme derim.
necip fazıl güzel yazar. yahya kemal de keza öyle.
ama nazım hikmet efsane yazar.
cemal süreya efsane yazar.
serbest naazımda şiir gerçekten efsane olur dediğim 21. yy şiiri açıklaması.

21.yy siiri soylenenin aksine siire daha da buyuk derinlik kazanmistir. Aruz vezni ya da divan siirleri turk dili acisindan bakar isek cumhuriyet donemi turkcesi ile osmanli klasik turkcesi arasinda daglar kadar kultur farki olmasina ragmen bu gelismisligiyle cok bile gelismistir.

400 yillik bir dil,kultur bilgisini bir yana birakildigi bir ortamda 2.yeniciler ve yol gosterici yahya kemal vs sairler bir yeni akima adeta mecbur kalmislardir.
Fransiz siirlerine ozenip turk siirini tukaka etmek sadece gunumuz modernizmin ile 200 yil onceki fransiz edebiyatinin celiskisidir.
Ergenlerin facebook ya da diger sosyal mecralarda paylastigi siirler tabi ki bayagı.
Twetterda 30 bin takipcisi olan adam siir kitabi cikartiyor artik. Ama bu turk siirinin sorunu degil ki.

Sijrin ne buyuk bir anlatim yolu oldugunu ve her siir yazanin sair olmadiginin anlatilmasi gerekir. Egitim sistemimizin sorununu getirip bir torba icine koyup turk siirini yargilarsak halt yemis oluruz!

günümüz şiirini edebiyat dergileri ve fanzinler üzerinden değerlendirirsek bir üçüncü yeni çıkmamaktadır. şiirinde anlamsızlık hastalığına kapılmayan, imge kullanabilen ve okuyucuya yaklaşabilen şair çok çok az.

hatta daha ileri gideyim, kendini ve derdini anlatabilen şiir yok. herkes kendisinden başka kimsenin anlamayacağı dizeler yazıyor. çünkü anlatma derdi yok, okutma derdi var.

cemal süreya konusuna gelince, elbette haksızlık yapılmış, amacını aşan bir ifade yazılmış.

kısacası şiir kitapları satmıyor, çünkü şiir yazanlar bile okumuyor. okumayınca işte böyle bir modern türk şiiri ortaya çıkıyor.

şu üç günlük dünyaya bir sığdıramadaılarya birbirlerinişu edibiyat ve sanatcılar ve entellektüel çevreleri.. yok sanat sanat için yok sanat toplumsal olmalı yok sanat öğretici olmalı yok modern yok postmodern.. aaa! sanat kimin içindir allah aşkınıza? hiç üretmemekten iyi değil mi bu durum?