bugün

Taksim meydanında hepsini yakarım.
Bir kaç düzine kadın satın alırım.
Neden 113 milyon dolarım yok diye üzülürüm.*

Sonra 111 milyon dolarımda olabilirdi diye düşünüp şükrederim.*
vurur kafayı yatardım.
(bkz: hazıra dağ dayanmaz)

ailem dahil hiç kimseye söylemezdim.

önce mütevazi bir daire ve araba alırdım. eş dost sadece bunlardan haberdar olurdu.
hatta krediyle alırdım ki şüphelenmesinler.

sonra gider güzel bir sahil kasabasında güzel müstakil bir ev alırdım bahçeli. garajına iki güzel araç.

geri kalan parayla da gelişmeye açık, fiyatı artacağı alenen belli olan muhitlerden arazi alırdım.
birkaç apartman dikerdim kimisini tamamen satar, kimisini kiraya verirdim.

belki yurtdışında da birkaç daire alabilirdim, bilemiyorum. italya'da deniz kenarı, isviçre'de alplerde güzel birer ev.

ama net söylüyorum parayı bitirecek kadar müsrif olmazdım. net. o paranın bir kısmıyla harcadığım kadarını tekrar kazanırdım hatta.
12 milyonunu dağıtırım.
113 milyon dolarım olsa ne yapardım acaba diye düşünürdüm.
sadece 12 milyon dolarını harcayabilirdim. bi 100 milyon demek var bi de 99 milyon rahatsız olurum. illa tam olacak.
uludağa gelir başlık açar hatta ev adresini falanda verirdim.
(bkz: Yansın geceler pelinsu eceler)