çok özlemek

özledim seni...
ayrılık yüreğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir.
beynimi uyuşturuyor özlemin...
çok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır içimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkça yüreğime saplanan bir sizi olmaktan çıkıp
mütemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları özlüyorum;
oynaşmalarımızı,
yürüyüşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
çocuksu küskünlüğünü...
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir çift kısık gözle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu görmek
ve sana bunları söylemeden
''git artık'' demek
''beni ne kadar çabuk unutursan, o kadar çabuk
kavuşacaksın mutluluğa''
demek sana nede zor
seni görmemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden...
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime söz geçirmek....

can yücel

onun yakınınızda olduğunu bilip eskiden olduğu gibi koşup yanına sokulamayacağınız, her molada en sevdiği bisküviyi ve 2 şekerli çayını ona götürürken size tebessümle bakmayacağını anladığınız an içinizin sızlamasıyla kanaat getirdiğiniz gerçek. "seni özledim, seni aklımdan çıkaramıyorum, ben senden hiç gitmedim ki" sözlerine karşılık olabildiğine hissiz, soğuk davrandığınız halde içinizden ona bas bas bağırmanıza neden olan his.

mesafelerden kaynaklanan özlemdir. Yoksa yanı başınızda iken özlemek düşünsel ayrılağa sebebiyet verir. Bir kadının sevgiline duyguğu en temiz duygudur.

Seni Özlemeyi En Çok Ben Bilirim Hiç Yakınmadım Seni Özlemekten
Üstelik Sana Kavuşamama ihtimali işlenmemiş Soğuk Bir Taş Gibi Yanımda Dikilip Dururken
Sana Dokunamamak Yüreğimi Böylesine Acıtırken Yinede Bil Ey Yar
Bil Ki Ben Yüreğimi Kanatan Bu Acıya inat Dokunmadan Tenine Saatlerce Sevişebilirim Seninle
Sensiz Kalmayı Kaldıramıyor Yüreğim
Kısa Ayrılıklar Bile Kederimi Arttırıyor Hüzün Dolu Geceler Yaşatıyor Bana
Seninle Birlikte Olmanın Tadını Almışım Bir Kere Bundan Vazgeçemiyorum
Alışkanlık Değil Bu Her Alışkanlık Terk Edilebilir Bir Gün
Oysa Sen Benim Yaşam Kaynağımsın
insan Hayatından Vazgeçebilir Mi?
Özlüyorum Seni Özlemin Büyüdükçe Buyuyor içimde Durduramıyorum
Kavuşacağımız Anı Bekleyerek Geçiyor Zamanım
Hiç Bir Şey Zevk Vermiyor Bana Sen Yokken..
Sıçrayarak Uyanıyorum Geceleri Yanıma Bakıyorum Yoksun Tekrar Kapıyorum Gözlerimi
Donup Duruyorum Sabaha Kadar Sensizken Her Güne Yorgun Uyanıyorum Tadım Yok işte Anla
Oysa Yanımdayken Sen Günün Tüm Yorgunluğunu Unutuyorum
Sohbetimizin Keyfi Dokunmalarının Sihri Yaşanan Tüm Olumsuzlukları Silip Götürüyor Huzurla Dalıyorum Uykuya
Seninleyken Sadece Birkaç Saatlik Bir Uyku Bile Ertesi Gün Ayakta Ve Sapasağlam Geçirmeme Yetiyor
Sevgilim Olduğunu Var Olduğunu Bilmek Yetiyor Bana
Döneceksin Biliyorum Da Dayanamıyorum Ne Yapayım
Zamanı Seninle Sadece Seninle Geçirmek Varken
Aşkımızı Büyütmek Ve Tutkuyla Yaşamak Varken
Beklemek Çok Zor Geliyor inan Simdi Olsa Diyorum
Çıksam isten Gitsem Yanına Yemek Yesek Birlikte O Konuşsa Ben Baksam
Heyecanlı Hey Canlı Anlatsa Yaşadıklarını Sonra Güzelliğinden Bahsetsem Şımartsam Onu Boğazın Kıyısında Yürüsek
Birlikte Yağmur Üzerimize Yağsa Üşüsek Sarılsak Birbirimize Isınsak Tenimizin Ateşiyle Ama Yoksun işte....
Bu Gecede Sensiz Geçecek Ve Ben Ne Yemek Yiyeceğim Nede içtiğim Şaraptan Zevk Alacağım
Bu Gece Sevgilim Bir Fırsatını Bul Ve Üzerinde Şehir Işıklarının Dans Ettiği Şehre Bak Kokusunu içine Çek Beni Hissedeceksin Çünkü Ben Ne Zaman Sensiz Kalsam Denize Bırakıyorum Yüreğimi
Sana Ulaşması için Çünkü Seninleyken Atıyor Yüreğim
Hadi Sevgilim Gel
Al Yüreğimi Öyle Gel ...

zamanla külleneceğine aynı şekilde devam ediyorsa aşk, beraberinde getirdiği kaçınılmaz olan duygu.

yasadıgım o günleri unutmak zor
geceler boyu beklemek nedir onu bir de bana sor
cok özlemek ve sevmedigini bilmek
sonu gelmez acılarımla beraber...
* *

vücudun ihtiyaç duyduğuna dair yoksunluğunu gidermesi için insana hissettirdiğidir.

özlenene kavuşma ihtimalinin yarattığı heyecan ve sabırsızlık...

peki ya bir ayrılıktan ibaret olan özlemler ? insanda asıl iz bırakan özlemler onlardır asıl.

bazen bir fotoğraf karesinde, bazen hüzünlü bir şarkının unutulmuş bir mısrasında, hatta bazen rüyalarınızda hatırlatır kendisini. güldüğünüz bir an sanki sırtınıza bir bıçak saplanırcasına varlığını kafanıza vurur. "unutma !" der. zaten unutamazsınız ki !

(bkz: hiç gelmeyecek birisini özlemek)

umutsuzsanız beş para etmeyecek duygu.

sevgililer arasında şifreli bir tür başlık olsa gerek.

geceleri bir hüzün basar dinmek bilmez gözyaşları saatlerce uykusuz kalınır balkona çıkıp bir sigara içesiniz gelir ve içinizdeki yoğun acı gidenin yerine gelen tek şeydir. ama sonra düşününce aslında çok güzel bi duygu olduğuna eminsinizdir. işte böyledir çok özlemek.

gözlerden aniden yas damlamasina sebeb olabilen duygu.

farklı şehirde yaşayan sevdiğinizi, evine dönerken otobüsüne bindirdiğinizde araba hareket ettiği an duyduğunuz histir.
o his eve gidene kadar akan gözyaşlarınıza sebep olur...

grup 110 dan gitme şarkısını dinlettirmeye başlar önce
vega- alışamadım yokluğuna, elim değil gelir sonra
bu sırada ztn ağlamaya başlamışsınızdır
onunla ilgili her ayrıntıyı düşünürsünüz
o güne kadar çok üstünde durmadığınız küçük bi ayrıntıyı alır çıkarır beyniniz o derinliklerden
olan sadece sbah uyandığınızda sizi böceğe benzeten gözlerinize olur başka bi boka yaramaz

tek kişik aşkın monoloğudur.

bazen geleceği özlemektir, hem de çok özlemektir. yaşamadığı şeyleri de özler insan. geleceğe dair mutluluk hayalleri dolaşır durur insanın zihninde. ama bugün mutsuzluk vardır hayatta.

seni çok özlüyorum. evet, biliyorum tam yanımdasın şu anda. biliyorum, başın omzuma yaslanmış halde. biliyorum, ellerimin arasındaki pamuk kadar yumuşak şeyler senin ellerin. ama seni çok özlüyorum. seninle gecemi gündüzümü beraber geçirmeyi özlüyorum. seninle çocuklarımızı sevmeyi özlüyorum. seninle, aynı yorganı aynı yastığı paylaşmayı özlüyorum. sabahları beraber hazırlayacağımız kahvaltıları, bazı akşamlar yemek yapmaya üşendiğimizden dolayı söyleyeceğimiz pizzaları özlüyorum. hatta evimizin dağınıklığından dolayı edeceğimiz kavgalar bile gözümde tütüyor. yumuşacık bakışlarınla, aşk dolu ifadenle ve içindeki hiç bitmeyen sevgiyle bana "kocacım" deyişini özlüyorum. kolumu üzerine atarak uyumayı özlüyorum. sen uyurken nefes alışını dinlemeyi, saçlarını okşamayı özlüyorum. aldığın her nefes için teşekkür ediyor olacağım bizi yaradana öyle gecelerde. seninle geleceğimi çok özlüyorum.

çok özlemek,
çok önemsemek,
çok özlemek,
çok sevmek,
çok özlemek,
çok ama çok ama
çok benimsemek...

tarifi yapılamayan en ağır duygulardan, ruhun kantarı tartamaz. konuşsan kelimeler çaresiz kalır, lal olursun. yazmaya kalksan ne olduğunu, cümlelerin kan ağlar, noktalar çivi olur batar yüreğine.

geleceğini biliyorsanız eğer, dakikaları saymayı öğrenmektir. alışılamaz duygudur, saniyeler çabuk geçer; ancak asla bitmek bilmez.

onun için uykusuz kalmaktır.

onun, bunu bilmemesidir.

eve sığamıyorum. işlerimi bitiremiyorum. yapmam gerekenleri ya unutuyorum ya da kurtarmak maksatlı yapıyorum. gözlerim çok sık doluyo. * sebepsiz susuyorum.
çok özlüyorum.

tam anlamıyla anlatılmaz yaşanır. ah bir bilse ne kadar özlendiğini belki daha da anlam kazanır bu duygu

GÖZYAŞLARINI GÖZLERDE BiRiKTiRMEKTiR. TEDAVÜLDEN KALKMIŞ PARALARI BiRiKTiRiREK ZENGiN OLACAĞINI SANAN BiRi GiBi HiSSETMEKTiR. BiR YANDAN AVAZ AVAZ SUSARKEN BiR YANDAN DENiZLERiNDE BOĞULMAKTIR. *

sustum
içim sustu
benden bir şey aramayın
sırlandım
yansır keyfi kederi dünyanın
şu ten denen örtüde
içim başka
kayıp
özlemek denen açık denizde
karadan yoksun
rüzgarsız
yıldızsız
fırtınasız
sakin ve huzursuz

özlemek
ölmekten iki harf fazla
bin gömlek acı...