çocukluk korkuları

karnı bez burnu peçe!

çocukluğuma inseler karşılarına çıkacak tek şey bu olabilir gerçekten!
annem, bazen dışarı çıkması gerektiğinde beni babaneme bırakırdı, babanem de hemen beni uykum olmasa da uyutmaya çalışırdı. uyumayınca da "çabuk uyu, karnı bez burnu peçe gelip seni yiyecek yoksa" derdi. ben de onun gelmesni beklerdim. yarım saate kadar uyumazsam içerden simsiyah irice bir şey "karnı bez burnu peçeee" diye korkunç bi şekilde uğulduyarak gelirdi, ben de korkudan iyice uyuyamazdım ama yine de gözümü kapatırdım.

Karnı bez burnu peçenin halam* olduğunu yıllar sonra öğrendiğimde ikisinden de nefret ettim!

evet böyle de psikopat babanem ve halam vardı, korkudan anneme söylemeyip, annemin her dışarı çıktığında beni onlara bırakması da cabasıydı!

(bkz: manyak mısınız lan siz)