şehir dışında okumak

insanı yalama yapan durum.tatil olunca memlekete gitmek istemezsiniz,memlekete gidince de öğrencilik hayatına. öyle boktan bişeydir mal eder insanı ama sike sike hayatı öğretir,kimsenin umurunda olmama hissini öğretir.zorda kaldığınızda koşulacak anne ya da baba yoktur sadece siz varsınızdır bir de diğer ev arkadaşlarınız bunun insana ne kadar koyduğunu gösterir.

şehir dışında okumanın en kötü kısımlarından biri de aileden ayrılma kısmıdır.ilk sene her hafta yaşanan bu olay sene ilerledikçe ayda bir hatta 3 ayda bir durumuna gelse de ailenden ayrılmak zordur.çünkü yine gidiyosunuzdur dımdızlak kalmaya ve engel olamıyosunuzdur.içinizden "anne gitmek istemiyorum ya." demek gelir gurur yaparsınız o da söylenemez asansör gelir son bir el sallanır ve yine tek başına kalırsın.bir aklın da ailende kalır.zordur be ne biliyim zor işte.

bu hüzün anları süresince de ev arkadaşları düşünülür yakın zamandaki tartışamalar soğumalar sinir olmalar zartlar zurtlar düşünülür hep "kötü bir şey oldu odamda biliyorum." gibi şeyler gelir özel hayat ihlali durumları gelir o sinirle daha da istemeden gitmeye başlarsınız aklınızı faturalar kiralar borçlar harçlar meşgul eder çığlık atmak istersiniz ama trende ufakça bi kıpırdarsınız.sonra düşünmekten uyuyakalırsınız.

tren varmıştır.istemeye istemeye inersiniz.anne telefon açsa "yavrum geri gel." dese bir an düşünmeden bileti alır gidersiniz ama arayan falan yoktur.karnınızda acıkmıştır.e zaten şehir dışında okumak aç kalmak demek değil midir?"yedin tabi memlekette mide alıştı bolluğa 2 hafta da bunla uğraş şimdi."dersiniz kendinize...

eve yaklaşılmıştır.lambalar yanıyor demek ki gelmişler.ufak bi küfür edip zile basarsınız.kapı açılır 3 adet size sırıtan adam vardır karşınızda siz de sırıtırsınız istemeden sonra sarılırsınız birbirinize o andan sonra ne aile ne hüzün kalır.vur muhabbetin dibine.

işte şehir dışında okumak bu döngüyü size okul bitene kadar yaşatan durumdur.zordur ama kolaydır.acıdır ama tatlıdır.güçtür ama zor değildir şehir dışında okumak.