bugün

tekirdağ f tipi cezaevi

sürekli yüzünü görmekten bıktığım cezaevidir. babamın 3 aylık iletişim cezası devam etmektedir. cezaevine gidiş gerçekten çok zordur. allahın unuttuğu yerde yapıldığındadır direk otobüsler kalmamıştır. minibüsler ise saat başı kalkmakta ve yetişmek gerçekten zordur. otogardan gitmek için 3 şansınız var. otobüs ile 2 vesait yapmak. minibüse yetişmek. taksiye binmek. cezaevi dönüşlerinde hep sıkıntı çekmişimdir. bu yüzden 2-3 defa otostop çekmişliğim de vardır.

bir keresinde sistem çalışmadığı için içeri almamışlardı. çok sevgili gardiyan bana "şimdi git şehrin merkezine, nüfus müdürlüğüne. oradan bana aile tablosunu getir. seni içeriye alayım" demişti. ben urfa'dan-tekirdağ'a bir saatlik görüş için gelmişim ve eli boş dönmüşüm. vay babanı...

tabi cezaevine gidiş zor olduğu için geçiktiğim zamanlar da oldu. güvenlik önlemleri sebebiyle 20 dakikanız havadan gidiyor.

babamın söylediği şuydu: burada her gün biri deliriyor. mahkumdan, tut gardiyana. gardiyanlara bile ben destek oluyorum. öss için yanıma gelenler oluyor. "nasıl çalışayım" diye.

son olarak yüzünü görmekten bıkmama rağmen bir an önce gidip görmek istediğim cezaevidir.