özgür soylu

16 kasım 2008 banvitspor pınar karşıyaka maçına giderken balıkesirde bir benzin istasyonunda silahlı saldırıya uğrayıp hayatını kaybeden 21 yaşında gencecik bir insan özgür soylu. tanım bu. söyleyeceklerim ise asla bitmez onun için, yetmez.

bir insan düşünün. armasının, semtinin değerinin peşinden başka bir şehire basket maçına giden. sevgiyi düşünün. 21 yaşında daha. üniversite okuyor. nereden bilsin hala birilerinin insanlık aradığı bir şerefsiz yüzünden bizi yalnız bırakacağını? nereden bilsin karşıyakası için çıktığı bu yola tabutta döneceğini? nereden bilsin sonraki gün gazetelerde holigan olarak anılacağını? 21 yaşında o. elinde bir kalem, takımını destekleyecek yandaş arıyor çarşıda.

hani herkes "sever" ya takımını, işte sevmesinler onlar özgürden sonra. gitti çünkü o. sevmekle kalmadı, cennete gitti takımının peşinden.

değişime girmiş karşıyaka tribününün en öndeki isimlerindendi özgür. çarşıdaki son toplantısında bile gidemediği o maç adına defalarca taşkınlık olmaması için konuştu, karşıyaka taraftarının asilliğinden bahsetti. nerden bilecekti ki ayırmaya çalıştığı bir kargaşada üstelik bir pompalı tüfekle yaşamını yitireceğini? bireysel silahlanma... politika... medya... çok şeyler söylenegelir. sevmek'tir benim aklımda kalan.

sakaryadaki bağırışı gitmez kulaklarımdan. "siz bağırmazsanız ne olur bizim halimiz beyler!"

her deplasmanda boğazım yırtılasıya bağırırken sen gelirsin aklıma özgür. daha çok bağırırım işte o zaman. o zaman anlarım herkesin sevemeyeceğini. çünkü...

herkes sevdi... özgür öldü...

unutan kahpe olsun kardeşim.
biz seni unutmayacağız..

armanı! takip ettin düştün uzun yollara,
bilseydin yine giderdin ucunda ölüm olsa!

efendi! delikanlı gelmezki hiç benzeri,
sen kafkaf'ı bırakmadın yirmibir yıldan beri!

şerefsiz! kör kurşuna göğüs gersek hepimiz,
acı çekmek özgür'lükse özgür olduk hepimiz!

(bkz: ruhun özgür sen bizimlesin)