bugün

yalnızlığa uyanmak

yok olmanın hazzını yaşarken güne üzgün başlamaktır.sabahları gözlerini açtığında 4 duvar arasında benliğinle savaştığın andır.herkezden uzak hayatını sürdürürken aslında varolmanın verdiği yalnızlığı ve ölüme giden yolun aynı yalnızlıkla sonlanacağını az çok kestirebildiğin, hep yanındayım diyen yaşam formlarının bir bir eksildiğini anladığında insanları daha dikkatli seçeceğine kanaat getireceğin andır.hayata artık hür ve bağımsız baktığın anlardır.belkide büyüdüğünü anladığın andır.