hüseyin rahmi gürpınar

eşcinselliğini tartışmak yerine edebi yönünün ele alınması gerekilen büyük yazar. oyle sade bir tasvir yapışı vardır ki okudukça yaşarsınız adeta. bir kitapta annesinin ölümcül bir hastalığa yakalanışını kendi ağzından okumuştum. daha 3 yaşında olan bu çocuk o günleri o kadar canlı tasvir etmiş ki ben de cenaze evine gelip bir köşede sessizce oturan insanlardan biriyim zannettim. bu konuyla alakalı son cümlesi şöyle bir şeydi '' annem nerde diye sorduğumda cennette diye cevap veriyorlardı , o yaşta bunu nasıl anlayabilirim ki ? , bir yandan elimdeki şekerleri yiyordum bir yandan da ağlıyordum''