bir şehirde bir başına kalmak

Her şey bir yolculukla başladı. Gitmem gerekiyordu bu şehirden arabaların plakalarından otobüs hat numaralarına kadar herşeyde senin izin vardı. Boğazdan gelen esinti de çamlıca tepesinde kandilli de emirgan da yani o şehiri bizim yapan herşeyde... bazen diyorum ki keşke bu kadar ortak yönüyle sevmeseydik biz istanbul'u. aynı anlamları ifade etmeseydi bizim içim. hani bir arkadaş meclisinde sormuşlardı istanbul demek ne demek. o zaman daha birbirimizi tanımıyorduk bile ama aynı anda ağzımızdan aynı kelimeler döküldü. istanbul demek yahya kemal demek.

Bütün günahlarıyla aksaray'ı, çay kokusuyla pyer loti'yi, fatih'teki itfaiyeyi her şeyiyle sana emanet ediyorum. gözüm arka da kalmadan gidiyorum bu şehirden. SEni de istanbul'a emanet ederek.

Başka bir şehirdeyim. ilk günüm biraz hava almak için şehrin en işlek yerine gidiyorum. Okadar mutluyum ki seninle karşılaşmamaktan. Bir gariplik var ama aynı dili konuştuğum insanları anlayamıyorum. gülümseler soğuk. ağaçlar yeşil değil. oysa bu şehir yeşilliğiyle ünlüydü. denizi mavi değil. gökyüzü gri...

sen yoktun bu şehirde ve ben mutluydum ama hayat bütün renklerini alıp gitmişti şehirden.
bir başımaydım ve koca bir şehire karşı duruyordum renklendirmek için. elimde güzele dair ne varsa döktüm palete. oysa hiç iyi resim yapamazdım boyayamazdım hatırlarsın. en güzel çizdiğim ve boyadığım resim. bir ev iki tane çöpten aşık ve önünden gçen bir nehirdi. ilk okul birden beridir bu resim üzerinde uzmanlaşmıştım. bütün milli bayramlarda bile bu resmi çiziyordum. Ağaçları yeşile denizi ve gökyüzünü maviye boyadım. hiç tanımadığım bir kıza yazdığım bir şiiri uzattım. bir başkasına çok sevdiğin kırmızı güllerden verdim. yoldan geçen çocuğa sordum. gökyüzü ne renkti deniz ne renkti ağaçlar ne renkti. hepsini doğru söyledi. renklenmişti şehir. sonra pamuk şeker aldım çocuğa. çok renksiz bir şekerdi ve ben pamuk şeker nasıl boyanır bilmiyordum.çocuğun ben pemde olanlarından değil sarı olanlarını seviyorum demesiyle irkildim. nasıl olabilirdi. bu şehirde hiçbirşeyin rengi yoktu ki...