akrostiş

al lan bu sana bir şiir
malına güvenme kimse seni sevmez hiç
ısırırlar götünden komazlar seni bir
nasıl kaçacağını bilemezsin sikerler seni gün gelir
ah be hemşerim bu dünya böyle elden ne gelir

kara kolda ayna varmış yeni öğrendim ben
oydular beni karakolda koydular amıma geçttiler aynanın karşısına
yardılar kaşımı gözümü baktım aynaya çok tipsiz olmuş yeni tipimi hiç sevmedim
ayna bile tipime dayanamadı çatırdadı orta yerinden
mırıldandım ben de o meşhur türküyü "karakolda ayna var"...